ความเป็นมาของหลักสูตรคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษา
ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีพระบรมราชโองการประกาศ เรื่องโรงเรียนขึ้น จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการขยายการศึกษาออกไปเป็นระบบสามัญศึกษาของทวยราษฎร์ การศึกษาไทยจึงเริ่มมีการปรับเข้าสู่การเป็นรูปแบบสากลมากขึ้น โดยในปี พ.ศ. 2435 ได้มีการจัดทำกฎพิกัดสำหรับการศึกษา เป็นหลักสูตรในโรงเรียนมูลสามัญ ร.ศ. 111 (กองจดหมายเหตุแห่งชาติ อ้างถึงในกรมวิชาการ 2542:2) สำหรับเป็นแนวการจัดการเรียนในโรงเรียนมูลศึกษาในกฎพิกัด สำหรับการศึกษานี้ ซึ่งจัดเป็นหลักสูตรที่ค่อนข้างชัดเจนมากขึ้น เพราะประกอบด้วยเนื้อหาวิชาอัตราเวลาเรียน วิชาการสอน จำนวนนักเรียนต่อครูผู้สอน หลังจากนั้นได้มีการปรับปรุง แก้ไข เปลี่ยนแปลงให้สอดคล้องกับยุคสมัยและมีการพัฒนาต่อเนื่องมาจนถึงหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551 ซึ่งเป็นหลักสูตรที่ใช้ในปัจจุบันพัฒนาการของหลักสูตรการศึกษาไทย ซึ่งจะนำเสนอเป็นยุคๆ ดังนี้
๑. กอนกรุงสุโขทั ย
๒. กรุงสุโขทั ย พ.ศ. ๑๗๙๒ – ๑๘๙๒
๓. กรุงศรีอยุธยา พ.ศ. ๑๘๙๓ – ๒๓๑๐
๔. กรุงธนบุรี พ.ศ. ๒๓๑๐ – ๒๓๒๕
๕. กรุงรัตนโกสินทรตอนตน รัชกาลที่ 1-4 : พ.ศ. ๒๓๒๕ - ๒๔๑๐
๖. สมัยปฏิรูปการศึกษา รัชกาลที่ ๕ - ๗ : พ.ศ.๒๔๑๑ - ๒๔๗๕
๗. หลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.๒๔๗๕ – ๒๕๒๐
การจัดหลักสูตรสมัยหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.๒๕๒๑ – ปัจจุบัน
๘. หลักสูตร พ.ศ.๒๕๒๑ - ๒๕๒๔
๙. หลักสูตร พ.ศ. ๒๕๒๑ (ฉบับปรับปรุ ง ๒๕๓๓)
๑๐. หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. ๒๕๔๔
๑๑. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. ๒๕๕๑
จุดประสงค์ของหลักสูตร
เพื่อให้ผู้เรียนได้พัฒนาความสามารถในการคิด การคำนวณ สามารถนำคณิตศาสตร์ ไปใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และในการดำรงชีวิตให้มีคุณภาพ จึงต้องปลูกฝัง ให้ผู้เรียนมีคุณลักษณะดังนี้
- มีความรู้ ความเข้าใจในคณิตศาสตร์พื้นฐานและมีทักษะในการคิดคำนวณ
- รู้จักคิดอย่างมีเหตุผล และแสดงความคิดออกมาอย่างมีระบบระเบียบ ชัดเจนและรัดกุม
- รู้คุณค่าของคณิตศาสตร์และมีเจตคติที่ดีต่อคณิตศาสตร์
- สามารถนำประสบการณ์ทางด้านความรู้ ความคิดและทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ที่ได้จากการเรียนคณิตศาสตร์ ไปใช้ในการเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และใช้ในชีวิตประจำวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น